Zwitserland had op geen enkel moment, zoals bijvoorbeeld Duitsland, Frankrijk of Engeland, een belangrijke speelgoedproductie. Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog kwamen er nauwelijks nog importen naar het neutrale Zwitserland, omdat de werknemers van de speelgoedfabrieken aan het front nodig waren en van de grondstoffen voor poppenwagens, blikken auto's of treinen, kanonnen werden gemaakt. Dit bracht de technisch begaafde kaasverkoper Hermann Löwenstein op het idee om modeltreinen in spoor 1 te gaan produceren. In samenwerking met de vindingrijke motorenmonteur Theodor Zürrer werden vanaf 1917 enkele locomotieven en motorrijtuigen van Zwitserse spoorwegen gemaakt die met 220-volt hoogspanningsmotoren werden aangedreven. Vervolgens kwamen er verschillende wagons, accessoires en zelfs een opwindtrein op de markt. De treinen van Löwenstein vonden zelfs hun weg naar de Franz Carl Weber-catalogus, waarnaar elk kind vóór Kerstmis verlangend uitkeek, ook al konden de daarin afgebeelde producten alleen door welgestelde families worden gekocht. Franz Carl Weber, met het hoofdkantoor in Zürich, was decennialang de toonaangevende Zwitserse speelgoedwinkel met filialen in het hele land. In de grotere winkels, zoals in Bazel, waren er zelfs indrukwekkende modelspoorbanen. Na verschillende eigenaarswisselingen werd Franz Carl Weber onlangs overgenomen door de drogisterijketen Müller, die in de winkelpanden, die zich meestal op toplocaties bevinden, nog maar een beperkt assortiment treinaccessoires aanbiedt. Terug naar Hermann Löwenstein, die al drie jaar na de start van de productie een aanzienlijk assortiment op de markt kon brengen. Ondanks verschillende pogingen bleven exportsuccessen echter uit.